19 maart 2024

EMPC

Uw One Stop over crypto en technologie

NFT’s uitgelegd: een overval op klaarlichte dag op de blockchain

Heb je gehoord over het JPG-bestand dat voor $ 69 miljoen is verkocht? Ik zal je wat meer details geven, het JPG-bestand is een stukje digitale kunst gemaakt door Mike Winkelmann, de kunstenaar die bekend staat als Beeple. Het bestand werd donderdag door Christie’s in een online veiling verkocht voor $ 69,3 miljoen. Dit vestigde een record voor kunstwerken die alleen digitaal bestaan. Wat voor veel mensen de vraag opriep: wat houdt mij tegen om het te kopiëren en ook eigenaar te worden? Digitale bestanden kunnen immers tot in het oneindige worden gekopieerd, zonder kwaliteitsverlies.

Dat is waar non-fungible tokens (NFT’s of “nifities”) binnenkomen. NFT’s zijn het nieuwste, meest wenkbrauwverhogende gebruik van blockchain-technologie. Non-fungible betekent dat het token unieke eigenschappen heeft, zodat het niet kan worden uitgewisseld met iets anders.

Geld is bijvoorbeeld fungibel. Je kunt een dollar of een bitcoin opsplitsen in wisselgeld en het zal nog steeds dezelfde waarde hebben. Een kunstwerk lijkt meer op een huis, elk is uniek en kan niet worden opgedeeld in bruikbare breuken. (Hoewel het voor huizen soms alleen de locatie is die het huis uniek maakt.)

Maar ik maakte de vergelijking omdat we van huizen bijhouden wie de eigenaar is. Als je wilt weten van wie een huis is, zoek je het op in het kadaster. U kunt een NFT zien als een eigendomsbewijs voor een uniek object, virtueel of tastbaar.

Kunst en technologie

Hoewel de combinatie van kunst en technologie een eeuw geleden misschien vreemd klonk, is dit tegenwoordig geen zeldzame combinatie meer. Het eerste gebruik van de term digitale kunst was in het begin van de jaren tachtig toen computeringenieurs een verfprogramma bedachten dat werd gebruikt door de baanbrekende digitale kunstenaar Harold Cohen. Dit werd bekend als AARON, een robotmachine ontworpen om grote tekeningen te maken op vellen papier die op de vloer werden gelegd.

Andy Warhol of David Hockney zijn misschien meer bekende namen, zelfs voor degenen die niet zo van kunst houden. Andy Warhol maakte digitale kunst met behulp van een Commodore Amiga waar de computer in juli 1985 publiekelijk werd geïntroduceerd in het Lincoln Center, New York. Hockney is een grote fan van de iPad.

Kunst en NFT’s

Het bijhouden van het digitale kadaster om bij te houden wie een digitaal kunstwerk bezit, gebeurt met behulp van blockchain-technologie. Blockchains maken het bijna onmogelijk om gegevens te vervalsen. Kopieën van de blockchain worden bewaard op duizenden computers en elk item in de blockchain is cryptografisch gekoppeld aan elk item dat erna komt. Het vervalsen van een record in een blockchain-grootboek betekent dat u de transactie die u wilt vervalsen, en elke volgende transactie, tegelijkertijd opnieuw moet doen op een meerderheid van alle bestaande kopieën.

In tegenstelling tot bitcoins is elke NFT uniek en kan deze details bevatten zoals de identiteit van de eigenaar of andere metadata. NFT’s omvatten ook slimme contracten. Slimme contracten slaan code op in plaats van gegevens in een blockchain en worden uitgevoerd wanneer aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Een voorbeeld van een slim NFT-contract zou een kunstenaar een percentage van de toekomstige verkoop van zijn werk kunnen geven. Maar om de oorspronkelijke vraag te beantwoorden, dit weerhoudt niemand er niet van om een ​​digitaal meesterwerk te kopiëren en er thuis van te genieten. Het NFT-grootboek laat alleen zien wie de eigenaar van het origineel is.

Gestolen NFT’s

Ook al is de blockchaintechnologie zelf veilig, de applicaties die erop of eromheen zijn gebouwd, zoals websites of slimme contracten, erven die beveiliging niet en dat kan voor problemen zorgen. Gebruikers van de digitale kunstmarkt Nifty Gateway meldden dat hackers dit weekend hun accounts hadden overgenomen en kunstwerken ter waarde van duizenden dollars hadden gestolen.

Sommige slachtoffers meldden dat de digitale activa die van hun accounts waren gestolen, vervolgens werden verkocht via de chattoepassing Discord of op Twitter. Het onderliggende probleem was volgens veel beweringen dat de dieven de accounts van de eigenaar hadden gehackt. Vervolgens gebruikten ze de rekeningen om NFT’s te verkopen, te kopen en door te verkopen. Dit is mogelijk omdat blockchain-beveiliging is ontworpen om vervalsing te voorkomen, niet diefstal. Als iemand je NFT steelt en verkoopt, zal de blockchain de verkoop getrouw vastleggen, onomkeerbaar.

Kunst omgezet in NFT zonder medeweten van de kunstenaar

Sommige kunstenaars melden dat hun werk is gestolen en zonder hun medeweten of toestemming op NFT-sites is verkocht. In sommige gevallen hoorde de kunstenaar pas weken of zelfs jaren later over de diefstal toen hij op een veilingsite was gestuit op hun werk. De mensen die de NFT maakten, hadden geen eigendom en hebben het kunstwerk waarschijnlijk gewoon gekopieerd van de website van de kunstenaar.

Het originele bestand identificeren

De manier waarop NFT’s nu zijn ingesteld, zijn te veel afhankelijk van URL’s die op een bepaald moment kapot kunnen gaan. Of gekaapt worden door een slimme dreigingsactor. Jonty Wareing deed een analyse van hoe Nifty naar het origineel verwijst en was niet onder de indruk. Hij uitte zijn zorgen op Twitter. Hij ontdekte dat zowel het NFT-token voor het json-metadatabestand als de IPFS-gateway worden gedefinieerd door URL’s die door de verkoper zijn ingesteld. IPFS is een gedistribueerd systeem voor het opslaan en openen van bestanden, websites, applicaties en gegevens.

Problemen met kunst en NFT’s

De gerapporteerde misdrijven worden mogelijk gemaakt door drie duidelijke gebreken in de manier waarop het systeem is opgezet. Het is mogelijk om meer dan één NFT te maken voor hetzelfde kunstwerk. Zo ontstaan ​​aparte eigendomsketens voor hetzelfde kunstwerk. Als er voor een bepaald kunstwerk geen NFT bestaat, hoeft u voor het maken ervan niet de eigenaar te zijn. Dit creëert valse eigendomsketens.

De verwijzingen die het origineel definiëren, zijn te sterk afhankelijk van URL’s die kwetsbaar zijn en op een gegeven moment kunnen verdwijnen. Om terug te keren naar onze analogie met onroerend goed: de enige manier waarop van een grootboek kan worden verwacht dat het een nauwkeurig overzicht van eigendom geeft, is door één centraal grootboek te hebben dat controleert of de eerste eigenaar het object wel rechtstreeks van de maker heeft gekocht.

Bij het aanmaken van zo’n nieuw grootboek dient ook te worden gecontroleerd of er geen bestaande registratie voor hetzelfde object is om te voorkomen dat er een duplicaat ontstaat. En voor digitale bestanden hebben we een betere manier nodig om ze te definiëren. Door URL’s in de blockchain op te slaan, wordt de URL beschermd en niet het onderliggende bestand.